برای ظهور آقای مان هم دعا کنیم
وقتی قلب های مان کوچک تر از غصه های مان می شود، 
وقتی نمی توانیم اشک های مان را پشت پلک های مان مخفی کنیم و بغض های مان پشت سرهم می شکند، 
وقتی احساس می کنیم بدبختی ها بیشتر از سهم مان است و رنج ها بیشتر از صبرمان،
وقتی امیدها ته می کشد و انتظارها به سر نمی رسد، 
وقتی طاقت مان طاق می شود و تحمل مان تمام ... آن وقت است که مطمئنیم به تو احتیاج داریم و مطمئنیم که تو، فقط تویی که کمک مان می کنی.
آن وقت است که تو را صدا می کنیم، تو را می خوانیم، آن وقت است که تو را آه می کشیم، تو را گریه می کنیم، تو را نفس می کشیم.
وقتی تو جواب می دهی، وقتی دانه دانه اشک های مان را پاک می کنی و یکی یکی غصه ها را از توی دل مان برمی داری، 
وقتی گره تک تک بغض های مان را باز می کنی و دل شکسته مان را بند می زنی، 
وقتی سنگینی ها را بر می داری و جایش سبکی می گذاری و راحتی، 
وقتی بیشتر از تلاش مان خوشبختی می دهی و بیشتر از لب ها، لبخند، 
وقتی خواب های مان را تعبیر و دعاهای مان را مستجاب می کنی و آرزوهای مان را برآورده، 
وقتی قهرها را آشتی می کنی و سخت ها را آسان. 
وقتی تلخ ها را شیرین می کنی و دردها را درمان.
وقتی ناامیدها، امید می شود و سیاه ها سفید سفید ... آن وقت می دانی ما چه کار می کنیم؟
حقیقتش این است که ما بدترین کار را می کنیم. ما نه سپاس می گوییم و نه ممنون می شویم. ما فخر می فروشیم و می بالیم و یادمان می رود، اصلاً یادمان می رود که چه کسی دعاهای مان را مستجاب و خواب های مان را تعبیر کرد و اشک های مان را پاک نمود.
ما همیشه از یاد می بریم، ما همیشه فراموش می کنیم. ما همان انسانیم که ریشه اش از فراموشی است.
بیایم در دعاهای مان برای ظهور آقای مان هم دعا کنیم.
اللهم عجل لولیک الفرج