بگذار بگویمت دلم غم دارد

یک عالمه اشک و آه و ماتم دارد

عجّل بظهور، عصر آدینه ها

ای یوسف فاطمه تو را کم دارد . . .

گل نرگسم به آن یاس سپید قسمت می دهم، دیگر بیا ...

ای قیامت زمین

رستاخیز آخرین خاک

پشت شکیبمان شکسته است

قامت صبرمان به سمت تاریک خمیدن خزیده است

تا کی؟ تا چند؟ تا کجا تاب آوریم روزگار بی آفتاب را؟...


دریچه ای به سمت سحر بگشا

به یک جرعه آفتاب مهمانمان کن ...

به دمی حیاتمان بخش و این همه دیر پایی شب را مپسند


الّلهمّ عجّل لولیّک الفرج و العافیة و النّصر بالحقّ محمّد و آل محمّد

بابی انت و امّی و نفسی یا مولای یا صاحب الزّمان