انتظارِ فرج

علی علیه السلام آنجا که سخن از مهدی علیه السلام به میان می آید، به سینه خود اشاره کرده و آهی کشیده، می فرماید: «شَوْقاً اِلَی رُؤْیَتِهِ؛(2) چه قدر به دیدار او مشتاقم!» و در نهج البلاغه می فرماید: «أَلَا بِأَبِی وَ أُمِّی مِنْ عِدَّةٍ أَسْمَائُهُمْ فِی السَّمَاءِ مَعْرُوفَةٌ وَ فِی الْأَرْضِ مَجْهُولَة؛(3)آگاه باشید! آنان که پدر و مادرم فدایشان باد، از کسانی هستند که نام آنها در آسمان معروف و در زمین ناشناخته است.»

امیر مؤمنان علیه السلام در مورد صفات ظاهری آن حضرت نیز می فرماید: «هُوَ شَابٌّ مَرْبُوعٌ حَسَنُ الْوَجْهِ حَسَنُ الشَّعْرِ یَسِیلُ شَعْرُهُ عَلَی مَنْکِبَیْهِ وَ نُورُ وَجْهِهِ یَعْلُو سَوَادَ لِحْیَتِهِ وَ رَأْسِهِ بِأَبِی ابْنُ خِیَرَةِ الْإِمَاءِ؛(4) او جوانی چهار شانه، نیکو صورت و نیکو موی می باشد که موی او بر شانه هایش فرو ریخته و درخشندگی چهره اش، سیاهی موی محاسن و سر او را تحت الشعاع قرار می دهد. پدرم فدای او باد که فرزند بهترین بانوان است.»

دیده در هجر تو شرمنده هجرانم کرد / بسکه شبها گهر اشک بدامانم کرد

شمه ای از گل روی تو به بلبل گفتم / آن تنک حوصله رسوای گلستانم کرد

گوشه ای از غم هجران تو گفتم با شمع / آنقدر سوخت که از گفته پشیمانم کرد

آن حضرت در سخن دیگری در نهج البلاغة امام زمان علیه السلام را این گونه می ستاید: «اللَّهُمَّ بَلَی لَا تَخْلُو الْأَرْض مِنْ قَائِمٍ لِلَّهِ بِحُجَّةٍ إِمَّا ظَاهِراً مَشْهُوراً وَ إِمَّا خَائِفاً مَغْمُوراً؛(5) آری خداوندا! زمین هیچ گاه از حجت الهی خالی نیست که برای خدا [با برهان روشن ]قیام کند. [آن حجت و امام ] یا ظاهر و مشهور و یا ترسان و مستور است.» و در همانجا می فرماید: «به خدا سوگند که تعدادشان اندک است، ولی نزد خداوند بزرگ مقدارند؛ [چرا] که خداوند بزرگ به وسیله آنان حجتها و نشانه های خود را نگاه می دارد تا به کسانی که همانندشان هستند، بسپارند ...؛ آنان که دانش و نور حقیقت بینی بر قلبشان تابیده و روح یقین را دریافته اند که با آنچه خوشگذرانها دشوار می شمردند و با آنچه ناآگاهان از آن هراس داشتند، انس گرفتند. در دنیا با بدنهایی زندگی می کنند که ارواحشان به جهان بالا پیوند خورده است. آنان جانشینان خدا در زمین و دعوت کنندگان مردم به دین خدایند.» آن گاه فرمود: «آه آه شَوْقاً إِلَی رُؤْیَتِهِمْ؛(6) آه آه! چه قدر مشتاق دیدارشان هستم.»

مخصوصاً دوران ظهور آن حضرت و استقرار حکومت عادلانه او که جمال و کمال، دولت و صولت گرد هم آمده، سخت مورد اشتیاق امیرمؤمنان بوده است؛ لذا فرمود: «یَا شَوْقَاهْ إِلَی رُؤْیَتِهِمْ فِی حَالِ ظُهُورِ دَوْلَتِهِمْ؛(7) چقدر مشتاق دیدار آنها هستم، در آن زمان که در ظهور دولتشان به سر می برند!»